Çok Önemli Bazı Şeyler

-

 Bugünün tarihi 22 Ocak 2021, saat şu an 06:34 ve bilgisayarımın ekranında yazmadığı için günün adıyla alakalı bir fikrim yok. Çok yakın zaman önce pazartesiydi ve henüz hafta sonu olmadı. Dört seçenekten birindeyiz.

Bu gece sabaha kadar eski blogdaki yazıların büyük bir kısmını buraya taşıdım. Kişisel yakın tarihimin kıymetli biricik günlüğünü dönüp geri aldığım için kendimi iyi hissettim. Dünya üzerindeki herhangi bir şeyin tam olarak neye benzediğini görebilmek için bir süre boyunca uzaklaşmamız gerekmesi bence yine de son derece riskli. Kendimizi böyle şeylerden koruyup mümkün ölçüde civarda kalmalıyız.

Geçtiğimiz senelerde yaşanan ve tarihin yazması gerektiğini düşündüğüm büyük olaylar:

1- Kitabım çıktı ve sonra bir kitabım daha çıktı. Toplamda iki kitap ediyor.

2- Otuz kilo verdim. 

3- Ortodonti tedavisine başladım ve bitirdim. Başladığımız işleri bitirmeliyiz. Bitiremeyeceksek hiç başlamamalıyız. Dalga mı geçiyoruz.

4- Koronavirüs. Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum. İnanamadım.

5- Deniz biberonu bıraktı, işte büyük haber diye buna derim. Çocuklarım biraz daha büyüdü. Çocuklarım büyümeye devam ediyor. Her şey çok değişti. Ben artık otuz bir yaşında oldum, ben de büyümeye devam ettim.

Bu beş maddeyi blogda değindiğim konuları yeniden okuyarak derledim. Okurken kendimi, çok ağladıktan sonra sıcak bir banyo yapıp uyuduğum uykunun sabahında gibi hissettim. Her şey oradadır ama tesiri değişmiştir. Artık üzülmüyorsun ama üzüldüğünü hatırlıyorsun ve perdeleri sıyırırken gözlerin yanıyor. Biraz buna benzedi ama tam olarak aynısı diyemem.

Sevgili blog tam tamına on buçuk aydır evdeyiz.

Ve şeyler bana on buçuk aydan daha uzun zamandır ya çok boş ya da çok dolu geliyor.

Bir de şu şarkı çok güzel geliyor.

Bu kadar.


Yorumlar

  1. Unknown21 Ocak 2021 21:57

    Perdeleri sıyırırken gözlerim hep yanıyor. Çokça 😔

    YanıtlaSil
  2. FARAZİ ÜTOPYA22 Ocak 2021 11:51

    Perdeyi sıyıranın gözleri yanarsa, kafayı sıyıranın sözleri yanar. Ceylan hanım siz en iyisi perdeyi sıyırın. Sözlerinize bir şey olmasın:))

    YanıtlaSil
  3. Kimbuesra22 Ocak 2021 13:22

    Artık üzülmüyorsun ama üzüldüğünü hatırlıyorsun...

    YanıtlaSil
  4. Elif30 Haziran 2022 17:39

    Okurken kendimi, çok ağladıktan sonra sıcak bir banyo yapıp uyuduğum uykunun sabahında gibi hissettim. Her şey oradadır ama tesiri değişmiştir. Artık üzülmüyorsun ama üzüldüğünü hatırlıyorsun ve perdeleri sıyırırken gözlerin yanıyor. Biraz buna benzedi ama tam olarak aynısı diyemem' ne kdr tanıdık hisler 😢 sizi yeni buldum çıkamıyorum...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ok.

-
Uzun zaman sonra çok önemli bazı şeyler anlatmam gerektiğini hissederek merhaba. Bundan on küsur sene önce, çoktan unutulup gittiği için adını şu an hatırlayamadığım bir ''uzman'' vardı. Hemen hemen her sabah televizyonda, derinden gelen kemik bir yüz ifadesi ve kendine has yıkıcı bir üslupla ebeveynleri, yani maalesef ama ilk anlamıyla anneleri, yaptıkları sonsuz yanlışlar konusunda bilgilendirip dururdu. Şaşkınlıkla mum gibi oturup izlerdim. İzledikçe, hissettiğim annelikten, çocuğumdan ve hayatımızdan uzaklaşıp çok başka bir yere, bir ütopyaya doğru gittiğimi, ama tabii ki tam gidemediğimi, gerçek hayatın beni bir noktada tabii ki yeniden içine çektiğini, savrulup dururken sadece, sadece halledilemez boyutta suçlu, berbat, hiç doğurmaması hatta hiç doğmaması gereken biri gibi hissettiğimi öyle iyi hatırlıyorum ki. Oradan kaçmaya değil, orada kalıp sorun her neyse bir şekilde çözmeye acilen ihtiyacım olduğunu, tüm bu şeyin çok kısa bir sürede garip bir hızla var olduğ...
Devamı

Akşama Kadar Ne Yapıyorsun Ki/İyiyim Oturuyorum

-
Resim
Kas 3, 2018   Ceylan Taş // Lâf-ü Güzâf Tartışma esnasında aklına gelmeyen cümleleri gece başını yastığa koyunca hatırlayıp “Öf keşke şöyle şöyle de deseydim!” diye düşünen insan hüznüyle merhaba. Bu yükü daha fazla taşıyabileceğimi sanmıyorum. Neyse ki durum bir tartışmaya olabilecek en uzak mesafede. Şimdi, o gün Dijital Topuklar’da aklıma gelmek yerine bugün mutfakta aklıma gelmeyi tercih eden şeylerden bahsedip artık gidip yatacağım. *** Aslında kalabalıklar önünde sahneye çıkmak tanıdık bir durum benim için. On sene önce de çıkmıştım, o organizasyonda #takımerasimi adlı bir panel de vardı ve bir sürü insan bana burma bilezik vermişti. Dijital Topuklar’da böyle bir uygulama yokmuş, niye yok bence çok hoş fikir. Fakat epey zaman geçtiği için ben yine heyecandan kendi sesimi bile duyamadım. Biri çıkıp “En son ne dedin, tekrar eder misin?” dese “Vallahi öyle demek istemedim!” diyebilirdim yalnızca. Bir de ne sorulacağını bilmediğim ve vakit de -haliyle- dar olduğu için biraz eksik...
Devamı

Peki.

-
 ''Bunlar büyüyüp belki de işte saçını yeşile falan boyamak istediğinde, biz anne baba olmanın ne demek olduğunu yeniden öğreneceğiz.'' İki sene önce çocukların sakince oynadığı nadir bir anda söylemiştim bunu ve söyler söylemez çok üzülmüştüm. Bence herkes çocuklarının büyümesini hem istiyor, hem aslında tastamam bunu istiyor değil. Bir de geleceğin bir gün geleceğini biliyorsunuz ama yine de tam olarak gelecekmiş gibi gelmiyor. Tahayyül. İstediğini yaparsın ve bitirdiğin an biter. *** On iki yıla yakındır kurcaladığım çok bilinmeyenli denklem, cevabı bulduğum an değişen sorular silsilesi, sesim açılmışken bitiveren şarkılar ve bazen her şeyin büyüyüp sıkışarak birbirine geçtiği dev sarmal. Dönüp dolaşıp geldiğim dükkan: Annelik. Uzun seneler boyu genel anlamda benzer hatta aynı şeylerden meydana gelen, aynı beklentiler ve aynı ihtiyaçlarla örülen bir ilişkinin zaman sonra aniden değişivermesi, daha başka ve acil ihtiyaçlar içermesi çok acayip. Belki zar zor öğrendiğin...
Devamı