Bir Bir Topladım Sıfır Etti

Bir seneden daha uzun zaman sonra, bir senenin gerçekten bir sene sürdüğüne olan inancını yitirmiş biri olarak öncelikle şunu söylemek isterim ki, merhaba.

Geçen hafta kendime ''Gayet iyi gidiyorum, hayatıma hakimim, 2021 çok iyi başladı,'' dedikten sonra biraz daha iyiye gitmem gerektiğini fark ettim, ama bunca şeyle beraber zamanın neresinde olduğumuzun takibini de aksatmadan yapabilseydim hiçbirinizle konuşacak şey bulamazdım.

*

Alışkanlıktan mızmızlanacağım biraz.

Bugün öğleden sonra, Deniz yıllardır aynı yerde duran yatağının yerini değiştirmemi isteyince alışkanlık hakkında düşünmeye başladım. Eşyaları iterken, çekerken, eşyaların önünü ardını süpürüp silerken; alışkanlık, bağ, insanları birbirlerine, yerlere ve şeylere bağlayan görünmez ipler hakkında uzun uzun düşünme fırsatı buldum. Alışkanlıkların insana verdiği güçle insandan aldığı gücü kıyaslama imkanım oldu. Sonuç ne bilmiyorum. Bağların hangisini gevşetip hangisini sıkmak gerektiğinden emin değilse de, düğümü neresinden keseceğini mutlaka bilmeli insan, dedim. Hiç değilse bunu bilebiliriz.

Bugün akşam, Deniz yıllardır uyuduğu yerden farklı bir yerde uyumanın fikrine bile dayanamayıp ağlayınca, tüm eşyaları tekrar eski yerlerine iterken, çekerken, içimden bir yerde okuduğum şu cümle geçti:

''Bağınız ne kadar azsa o kadar iyi yaşarsınız.''

O kadar kolaydı..

Sonra halıyı serdim, çocuğu öptüm, konuyu kapattım. Konunun etrafında bir tam tur dönerek başladığım yere geri geldim. Bu kadar düşünmekle ne elde ettim, sadece bir tam tur. Yani hiçbir şey diyebiliriz. Hiçbir şey elde etmemek, kötü bir şey elde etmekten her zaman daha iyidir. Bir kağıda ''neyse ya'' yazıp dünyayla aramdaki görünmez ipe astım.

Herkese, mümkün olan ilk fırsatta bu ve benzeri şeyler yapmasını tavsiye ederim. Düşünebildiğiniz kadar çok şey düşünün. Yahut tek bir şeyi düşünebildiğiniz kadar çok düşünün. Kendinize belirtebildiğiniz kadar fazla sayıda fikir belirtin. Belirte belirte bitirin bütün fikrinizi.

Kimsenin nazlısı olmayan ama taşı sıksa suyunu çıkarmaya gücü de yetmeyen herkese benden hediyeydi bu yazı.

Sevgiler diyelim.